Motief 286, oktober 2025

Je thuis en gezien voelen

Zo na de zomer, wanneer het Mens! Festival en Mens & Kosmos als grote manifestaties achter ons liggen, heerst er een afwach­tende stilte. De Michaëlstijd roept ons om moedig voorwaarts te gaan en de uitdagingen aan te gaan die we als vereniging heb­ben. Enkele daarvan hebben we in een eerste opzet voor een beleidsplan in zeven aandachtspunten uitgewerkt en begin dit jaar met jullie gedeeld. Daaraan te werken is nog niet eens zo makkelijk, merkten we op onze eerste bestuursvergadering na de zomer!

Ik neem even twee van onze aandachtspunten eruit. Hoe kun­nen wij nieuwe leden en belangstellenden helpen om zich thuis te voelen binnen de vereniging en er hun eigen weg te vinden? Ik merk dat het voor mij, als bestuurslid, heel moeilijk is me wezenlijk met alle leden in Nederland te verbinden. Het zijn er te veel en de afstanden zijn te groot om elkaar geregeld tegen te komen.

In het bestuur zijn verschillende ideeën langsgekomen: de ledenvergadering elk jaar op een andere plek in Nederland laten plaatsvinden, of als bestuur een paar keer per jaar een regio bezoeken en in gesprek gaan over de daar actuele onder­werpen. We moeten de contactpersonen niet vergeten die daar­in al een belangrijke rol spelen. Hoe kunnen hun ervaringen ook gaan leven bij de andere geledingen van onze vereniging? En dan heb je nog de vele leden in andere landen die wij ook mee moeten nemen in ons bewustzijn; we zijn, hoe klein ook, een wereldbeweging.

Als tweede aandachtspunt is er: de sociale kunst. Het streven is dat alle leden zich gezien voelen en als vrij mens zichtbaar kun­nen worden, door de interesse die we voor de ander op kunnen brengen. Dat is een kunst om de ander open en met werkelijke interesse tegemoet te treden. We constateren toch ook wel dat wij antroposofen, door het wezenlijk en sterk verbonden zijn met de grote waarheden van de antroposofie, geneigd zijn onze persoonlijke zienswijze als de enige juiste te beleven. Dat maakt het dus extra lastig om open en geïnteresseerd de ander oprecht te horen en te begrijpen. Het mooie is dat we in de dialoog-oe­fengroepen dit euvel mensmoedig oppakken en onze zwakte leren te overwinnen.

Je van deze vragen en uitdagingen bewust zijn is al heel waar­devol. Nu is het nog de kunst om elkaar ruimte te geven om daarmee op verschillende manieren aan de gang te gaan en zo passende antwoorden te vinden.

Reinoud van Bemmelen