Motief van Bram van den Esker

Een nieuwe kans bieden

Na jarenlang met veel plezier in de reguliere zorg gewerkt te hebben, is Bram van den Esker (49) sinds anderhalf jaar directeur-bestuurder van Urtica De Vijfsprong. Hoewel het werken in een antroposofische omgeving nieuw voor hem was, blijkt er iets op z’n plek te vallen. “Ik heb een sterke mening, maar vraag me ook voortdurend van alles af. Ik voel me aangetrokken tot de ruimte die de antroposofie biedt om te zoeken en vragen te stellen.”

Tekst: Cisly Burcksen
Beeld: Karin Haitink

Hij omschrijft Urtica De Vijfsprong als een organisatie met enerzijds een zorgbedrijf en anderzijds een biodynamisch landbouwbedrijf; twee onderdelen die elkaar versterken. Binnen deze organisatie maakte Bram kennis met de antroposofie, een visie waar hij onbewust al affiniteit mee had.

Hij herkent er veel in van zijn christelijke opvoeding en de kernwaarden die hij van daaruit heeft meegekregen. “In het christendom is er echter vaak maar één waarheid, maar dat is te eenvoudig. De antroposofie biedt veel ruimte om te vragen en te zoeken naar het hoe en waarom. Dat spreekt me erg aan,” legt hij uit.

Zijn baan bij de Vijfsprong kwam op zijn pad als een soort lot. “Heel antroposofisch, eigenlijk,” lacht hij. “Ik had een enorm leuke baan in de reguliere zorg waar ik prima op mijn plek was, maar ik wou er iets bij doen. Een nevenfunctie in bijvoorbeeld een Raad van Toezicht. Bij Urtica De Vijfsprong was daar een vacature voor, maar óók voor directeur-bestuurder. Toen heb ik daar ook maar op gesolliciteerd, en ineens had ik een nieuwe baan!”

Dat hij nog weinig ingevoerd was in de antroposofie was geen bezwaar: “Dit is een heel antroposofische organisatie, dus die antroposofie hoef ik niet toe te voegen. Wél kan ik bijdragen aan de bedrijfsmatige kant, zodat we een gezond bedrijf zijn. We willen een bron van gezondheid zijn, niet alleen voor de cliënten maar ook voor de medewerkers en de aarde.”

Grenzen stellen

Dat betekent niet alleen mensgericht besturen, vanuit gelijkwaardigheid en een pionierende houding, maar soms ook het maken van onpopulaire keuzes: “Binnen antroposofische organisaties worden soms dingen met de mantel der liefde bedekt, maar dat doet uiteindelijk meer kwaad dan goed. Soms is het nodig om een grens te trekken.” Als voorbeeld noemt hij de tekst “Wij zeggen ‘ja’ tegen elk verhaal” op de website van De Vijfsprong. Die slogan liet hij verwijderen; het heeft immers geen zin om een cliënt aan te nemen als je zorgaanbod niet aansluit op diens hulpvraag.

“Iets soortgelijks geldt voor medewerkers: we hadden te maken met iemand die moest reïntegreren, wat niet lukte op de oude werkplek. Dan moet je kijken of dat elders in de organisatie kan en pas in tweede instantie nagaan of iemand z’n oude werk weer kan oppakken. Dat voorstel stuitte op weerstand. Belangrijk is dan dat je daarbij werkt vanuit menselijkheid en wederkerigheid. Je mag best grenzen stellen, maar wel mét elkaar. Iedereen verdient een nieuwe kans, het is mijn missie om mensen die ook te bieden.”

Momentum

Zo loodst hij het inmiddels veertigjarige bedrijf een nieuwe periode in, van hopelijk nog eens veertig jaar. “We willen graag meer impact maken. Dat doe je niet per se door te groeien in economische zin, maar wél door te laten zien waarom je doet wat je doet en door het goede voorbeeld te geven,” stelt Bram. “Uiteraard moet je daarbij wel zorgen dat je bedrijf ook financieel gezond is.”

Hij signaleert een kantelpunt in de samenleving, waardoor een momentum ontstaat voor wat de antroposofie te bieden heeft: “Kijk bijvoorbeeld naar reguliere boeren die kwaliteit boven kwantiteit willen stellen, maar zo vastzitten in regeltjes dat ze niet zien hoe ze uit het systeem kunnen stappen. Of naar de reguliere zorg waar men inclusiever wil werken. Zowel bij rechts als bij links is er behoefte aan verbinding met het geestelijke leven. Dat biedt een ingang waarbij de antroposofie een belangrijke bijdrage kan bieden aan het antwoord op maatschappelijke vraagstukken.”

Dit artikel verscheen in Motief 282 van mei 2024