Motief van Miranda Teeuwen

Lesgeven vanuit verbinding

Miranda Teeuwen (28) is muziektherapeut en sinds dit schooljaar ook vrijeschoolleerkracht. Ze studeerde afgelopen zomer af aan de vrijeschoolpabo en werkt inmiddels op de vrijeschool in Cas­tricum. “Het kunstzinnige van de vrijeschoolpabo sprak me aan. Dat plezier in leren en dat je dat zelf ook weer aan iemand an­ders mag leren. Dat vind ik mooi aan deze vorm van onderwijs,” legt Miranda uit. Op den duur zou ze haar werk in het onderwijs graag combineren met een praktijk als muziektherapeut.

Tekst: Cisly Burcksen
Beeld: Mark Stam

Zelf doorliep ze in eerste instantie alleen de kleuterklas van de vrijeschool. Ze ging verder op een reguliere basisschool, maar keerde in de tiende klas weer terug naar het vrijeschoolonder­wijs. “Ik vond het fijn dat ik daar niet alleen schoolse vakken kreeg, maar bijvoorbeeld ook les in houtbewerken. Daardoor werd ik aangesproken in mijn wil en gevoel en wilde ik graag een beroepsopleiding volgen waarin ik meer kon leren over antro­posofie,” herinnert ze zich. “Het reguliere heeft ook veel mooie kanten, maar dat kende ik al.”

De liefde voor muziek zat er al jong in. Sinds haar achtste speelt ze cello en als kind maakte ze deel uit van een jeugdor­kest. “Daar merkte ik hoeveel muziek maken me eigenlijk deed; samen musiceren creëert verbondenheid en je kunt anderen blij maken met je concerten.” Via haar stiefzus hoorde ze van de opleiding muziektherapie, waar ze ontdekte dat de kracht van muziek nog verder kan reiken. “Als muziektherapeut kun je iemand meer met zichzelf in contact brengen. Ik vind het mooi dat je de muziek kunt inzetten en zonder woorden (non-verbaal) iemand in contact kunt brengen met het gevoels- en wilsgebied. Tijdens de opleiding leer je niet alleen instrumenten bespelen, maar ook wat dat doet met een mens. Ook als dat niet uitge­sproken kan worden, wordt het zichtbaar in de muziek. Bij deze studie leerde ik hoe je dat kunt zien en inzetten.”

Opmerkzaam

Het werken in een antroposofische omgeving heeft haar ook op andere gebieden opmerkzamer gemaakt. “Sinds ik op de vrijes­chool werk, ben ik veel meer in de natuur gaan zien. Wanneer de knopjes aan de bomen komen bijvoorbeeld, of dat de bloemen weer in bloei staan. De metamorfoses die je maakt met vormte­kenen helpen hierbij, maar ook meditaties zoals bijvoorbeeld de terugblikoefening.” Op school probeert ze die opmerkzaamheid weer door te geven aan de leerlingen, onder meer tijdens de ‘buitendagen’ waarop de leerkrachten met hun klas de duinen in gaan. “We willen ze graag kennis laten maken met wat we hier in de omgeving hebben, zodat ze zich verbonden kunnen voelen met de plek waar ze zijn. Als je lekker in je vel zit, kun je je poten­tie veel beter benutten.”

Samen leren

Ondanks alle bagage die ze inmiddels heeft vergaard, vindt Miranda het soms nog wel een zoektocht om uit te vinden wat de antroposofie nu precies is. “Maar ik merk dat het eigenlijk altijd wel aansluit, wat voor mens je ook bent. Er blijkt altijd een soort kern waarin je elkaar kunt vinden. Iedereen heeft wel iets met de natuur of met muziek bijvoorbeeld. De school waar ik werk bestaat pas vijf jaar. Het is een groeiende, initiatiefrijke plek en in de teamvergadering hebben we soms gesprekken over hoe je zo’n groeiende school met elkaar vormgeeft. Sommige ouders die hun kind in Castricum naar de vrijeschool brengen zijn nog niet gewend aan de antroposofie. Die leren dat eigenlijk via de school kennen. Ik vind het mooi dat ik niet alleen zelf aan het leren ben wat de vrijeschoolpedagogie nu eigenlijk inhoudt en hoe je dat in de wereld zet, maar dat we als school echt kijken naar hoe we dat op deze plek kunnen doen. De ouders die erom­heen staan kunnen we daar dan weer in meenemen en hopelijk inspireren.”

Dit artikel verscheen in Motief 273 van juni 2023