Motief van Martin van der Meulen

De oloïde breder bekend maken

Volwassenen zijn vaak verbaasd als Martin van der Meulen (58) op een kunstmarkt of vrijeschoolbazaar laat zien dat een oloïde kan rollen. Maar de kinderen die bij zijn marktkraam staan, kijken er niet van op. Natuurlijk kan hij rollen! “Die weten dat gewoon nog van toen ze in de geestelijke wereld waren, die zijn dat nog niet vergeten,” aldus Martin. “Ik sta eigenlijk op zo’n markt om mensen erop te wijzen dat er meer is dan materie. Als ze zo’n olo­ïde zien rollen, hebben ze al iets van zielevoeding meegekregen.”

Tekst: Cisly Burcksen
Beeld: Oloide.nl

Deze krachtvorm is ontdekt in 1930 door de wiskundige en beeld­houwer Paul Schatz, zo’n tien jaar nadat Rudolf Steiner de mens­heid de opdracht gaf om de relatie tussen het universum en de platonische vormen te doorgronden. Het is een driedimensionale lemniscaat, die ontstaat door inversie. Wanneer je een kubus ver­deelt in drie delen en dan de middelste ketting inverteert, snijdt de diagonaallijn van de originele kubus een vorm uit: de oloïde. “De inverterende kubus heeft een connectie met de zielenreis. De oloïdevorm is verstilde beweging, organische architectuur. Ik kan de oloïde het beste omschrijven als een dagelijkse herinnering aan het feit dat wij als mensen spirituele wezens zijn,” legt Martin uit. Zijn fascinatie ontstond toen hij voor het eerst een oloïde zag op de Steinertentoonstelling in de Rotterdamse Kunsthal in 2014. Hij begon een intensieve zoektocht naar de origine van de vorm: zocht informatie op internet en begon ze al snel zelf te maken. Eerst van papier, toen uit bijenwas en gaandeweg bekwaamde hij zich in het maken van oloïdes uit hout. Het was voor hem van­zelfsprekend om hiervoor verschillende houtsoorten te gebrui­ken, elk met hun eigen kwaliteit. “Mijn vormkracht zit erin. Door mijn manier van maken bevestig ik de beweging in de vorm. Het maken van een oloïde is een heel bewust en respectvol proces waar ik van geniet,” legt hij uit.

Levensmissie

Bij de start liep alles als vanzelf. Zijn zwager leende hem zijn bandschuurmachine en ook het hout kwam naar hem toe. “De kwaliteit van wat ik maakte werd steeds beter en vervolgens meldden zich mensen die de oloïdes wilden kopen. Al snel was het duidelijk dat dit mijn levensmissie is, mijn taak op de wereld,” zegt Martin. Na zijn studie aan de universiteit van Wageningen en zijn promotie aan de medische faculteit in Groningen heeft hij onder andere gewerkt in de plantengenetica, als trainer, coach en wiskundeleraar. Inmiddels runt hij al jaren zijn oloïde­werkplaats vanuit twee garageboxen in Roosendaal. Door zijn kosten opzettelijk laag te houden, zijn de oloïdes betaalbaar en kan hij hiermee toch in zijn levensonderhoud voorzien.

Wereldwijd

De coronatijd zette zijn werkzaamheden op z’n kop: er waren geen markten meer om de oloïdes te verkopen en ook lezin­gen gingen niet door. Wel had hij daardoor gelegenheid om een korte documentaire te maken, die te zien is op zijn web­site en op YouTube. Dankzij ondertiteling in meerdere talen is de film toegankelijk voor velen. Dat levert bestellingen van over de hele wereld op. Bovendien is hij bijna wekelijks met de olo­ïdes onderweg naar allerlei markten en geeft hij lezingen. Dit draagt nog altijd bij aan Martins missie om de bekenheid van de oloïde te laten groeien: “Er ontstaan vaak mooie gesprekken en van bezoekers krijg ik steeds weer nieuwe inzichten.” Op termijn ziet hij zichzelf ook wel weer iets anders doen. “Alles gebeurt met een reden. De technieken die ik heb geleerd om oloïdes te maken, leiden ook weer tot het maken van andere vormen. Die nieuwe vormen zijn minder knuffelbaar en daarom krijgen ze in de oloïdekraam wat weinig aandacht. Wellicht komen deze elders beter tot hun recht, in bijvoorbeeld een galerie. Het is echt een zoektocht.”

Meer informatie over de achtergronden van de oloïde, waaronder Martins film met toegankelijke, beeldende uitleg, is te vinden op www.oloide.nl.

Dit artikel verscheen in Motief 287 van november 2024