Motief van Eva van der Weij

Verbinden in ontwikkeling

“Veel van de antroposofie moet je zelf bestuderen en ontdek­ken. Maar met het spelen in de mysteriedrama’s kun je een verbinding maken tussen je eigen ontwikkeling en die van het publiek,” vertelt Eva van der Weij (29). Ze speelt dit jaar voor de derde keer mee in een voorstelling van het Drempeltheater, dat deze maand het vierde mysteriedrama, Het ontwaken der zielen opvoert.

Tekst: Cisly Burcksen
Beeld: Archief Eva van der Weij

Voordat ze bij het Drempeltheater kwam had ze geen enkele toneelervaring, afgezien van het spelen in het herdersspel als vrijeschoolleerkracht. “Jaren eerder had ik al wel een opvoe­ring van een mysteriedrama gezien, maar dat was toen nog zo ongrijpbaar voor me dat ik het even liet bezinken,” vertelt Eva. “Ik kwam net terug van een jaar Anthroposophy Studies aan het Goetheanum toen ik er in het tijdschrift Antroposofie Inspireert een artikel over las. De drama’s leken toen een mooie manier om intensief met de antroposofie bezig te blijven. Ik wilde het ook niet alleen voor mezelf houden. Als je in een toneelstuk speelt, kun je ook iets uitdragen en mensen aan het denken zetten, tot inzichten laten komen. Wat heeft jouw ontwikkelingsweg met die van een ander te maken? Hoe kun je elkaar daarin steunen, uitdagen, zodat dit ook een zinvolle bijdrage kan zijn aan de ont­wikkeling van de wereld? De mysteriedrama’s laten zien hoe die vervlechting van ontwikkelingswegen niet alleen in de fysieke wereld tot uiting komt, maar ook op geestelijk vlak.”

Inhaalslag

Anderen helpen in hun ontwikkeling is iets waar Eva warm voor loopt. Dat komt deels voort uit haar eigen jeugd. “Als kind liep ik altijd achter en iedereen dacht dat ik niet kon leren. Maar ik wist alleen niet hoe het moest! Pas op de middelbare school kreeg ik dat door en maakte toen een inhaalslag. Daardoor werd ik me heel bewust van de mogelijkheid je te ontwikkelen, en dat ik dit wil faciliteren voor anderen. Daarmee wil ik bijdragen aan een betere toekomst voor iedereen.”

Met dat idee ging ze op haar zeventiende naar de pabo om leer­kracht te worden. Daar ontdekte ze echter dat ze anders naar de ontwikkeling van kinderen keek dan haar docenten en klasgenoten. “Ik wilde daar als leerkracht op een andere manier mee omgaan, en had ook een eigen beeld van hoe de zichtbare en niet-zichtbare wereld op elkaar inwerken,” legt ze uit. Ze ging op zoek naar hoe ze dan wél wilde lesgeven en bestudeerde verschillende onderwijs­vormen, ook de vrijeschool. “In de antroposofie vond ik voeding en antwoorden, dus ik stapte over naar de vrijeschoolpabo.”

Samenwerken

Na enkele jaren werken als vrijeschoolleerkracht ging Eva zelf opnieuw de schoolbanken in. “Toen ik afstudeerde werd net de Wet passend onderwijs ingevoerd. Op een gegeven moment werkte dat niet meer voor mij als startende leerkracht,” herin­nert ze zich. “Kijkend naar de hoeveelheid zorgleerlingen in mijn klas en vraagstukken over hoe de omgeving er naast school ver­der uitziet voor een kind (denk aan zorgstructuur, buitenschool­se activiteiten en dergelijke), vroeg ik me af hoeveel ik eigenlijk kon betekenen in dat beperkte aantal uren per week dat ik die kinderen in mijn klas had. Ik wilde meer doen en besloot een universitaire master te gaan volgen, gericht op onderwijsbeleid. Om toegelaten te worden moest ik eerst een premaster halen, maar die had ik vrij snel af en daardoor kon ik tussendoor een jaar naar Dornach.” Daar stapte ze als het ware in een andere wereld, door de harmonische sfeer die er heerste. “Die sfeer ontstaat denk ik door hoe er daar vanuit alle disciplines samen­gewerkt wordt: kunst, wetenschap, onderwijs, landbouw ... alles komt daar bij elkaar. Ik denk dat we als maatschappij ook meer naar zo’n samenwerking toe gaan in de toekomst. In mijn hui­dige werk als beleidsmedewerker gespecialiseerd in inclusiever onderwijs bij het Ministerie van OCW, ben ik daar in feite ook mee bezig, door vooral in het sociale te werken: met mijn onder­wijsbeleid probeer ik alles en iedereen rondom een kind met elkaar te verbinden zodat er een netwerk ontstaat.”

Op 12 februari speelt het Drempeltheater het vierde mysteriedrama in Cultuurcentrum Parkvilla in Alphen aan den Rijn. Voor meer informatie, zie drempeltheater.nl

Dit artikel verscheen in Motief 269 van februari 2023